Etiket: Abdülmecid

Yazan: Özcan ATAR

“Batı” diyor İlber ORTAYLI “hızlı değişim gösteren bir medeniyet.” Diğer toplumlar değişim süreçlerini tamamlayamıyorsa Batıya göre daha yavaş olmalarıdır. Gerçekten bugün için Amerika değişimin baş aktörü olarak görülüyorsa da sonuçta ABD Batının bir ürünü olduğundandır.

Batı dediğimiz zihniyetin coğrafi izdüşümü nereden nereye olduğuyla ilgili pek çok görüş var İsmet ÖZEL, Pireneler’in doğusu, Alpler’in kuzeyi ve Ren Nehrinin batısında kalan bölgede, bu medeniyetin biçim aldığı ileri sürülebilir. Özel’e göre, Londra ve Paris Batı Medeniyeti’ne ruhunu veren iki temel kaynaktır der. Evet belki  yakın tarih için bu tespit doğru olmuş olsa bile Romalılara kadar inildiğinde bu coğrafi alan saptaması daha da genişletilebilir. Hatta Anadolu’nun Hititlerden beri gelen gelişim dönüşümü takip edildiğinde Osmanlıları da en son aşamada bir BATILI diyebiliriz. Kimileri için ve özellikle Avrupalılar için bu durum asla kabul edilmez fakat onların kabullenmesinden ziyade tarihi belgeler çok çarpıcı sonuçlara doğru götürüyor bizi. Metafizik anlamıyla Batı zihniyeti şeytan tarafından Bilim sopasıyla çarpılmıştır ve hala bu çarpılmışlığın etkisinden kurtulamamıştır. Hakeza Doğu  – ki Doğu Batıya göre Türkiye’den başlar ki bu kesinlikle yanlış- da şeytanın müzmin kadercilik sopasından çok hem de çok fazla payını almıştır ve almaya da devam etmektedir.   

Filmlere baktığımızda hız konusunda Avrupa filmlerinin hızlı aktığını Doğu filmlerinin yavaş aktığını -istisnai durumlar dışında- bariz olarak görürüz. Evet Batı hızlı değişen ve bu anlamda dünyaya yön veren bir zihniyet ya da Medeniyet. Tüm dünya onlara yetişmek için her daim koşmada. Uzak Asya filmlerinde Batıya benzeme rekorlarını açıkça görmekteyiz. Ancak Hint filmlerinde Orta Asya filmlerinde ve elbette Arap ve Afrika filmlerinde bir direniş az da olsa görülmekte. Batının yaydığı algılar dünyasında bocalayan büyük kitleleri uzaydan seyretseydik. Üzülür müydük?!

Sersemletilmiş Türkiyem ne zaman bu halden kurtulur bilinmez. Karmaşık değil çok karmaşık olan Türkiye’nin kendine gelme tarihi belki de hiç olmayacak. Bu coğrafyada bir milletin kendine gelmesi çok zor. Belki de kendindedir. Fakat bizim kendiliğimiz bu şekildedir.  Belki de biz buyuz ve belki de dünyanın sonuna kadar böyle karmaşık olacağız.

Bu topraklarda yüzlerce binlerce oluşum yaşanmış. Ve bizim Anadoludaki tarihimiz bir görüşe göre 4-5 bin yıl. Türklerin Malazgirt ile Anaolu’ya girmesi kitlesel çokluğu ya da kitlesel bir göçü yoğunluğunu sembolik olarak gösterilmesinden ibaret olabilir. Ya da zaten var olan süreğenliğin belli bir kesiti. Türkler zaten Anadolu’ya binlerce yıl öncesinden gelmişlerdi. Bu tez doğru olabilir mi? Olabilir. Hayır Türkler Anadolu’ya öyle 5 bin yıl önce değil 1000’li yıllarda akın akın gelmeye başlamışlardır tezi doğru mudur? Olabilir.  Fakat sonuçta Türkler tam anlamıyla Batılıdır. Fakat Müslüman(mı)dır. Bir batılının zihninde tüm Türkler Müslümandır. Müslümansa kesinlikle Türk’tür. Bir batılının zihninde Müslümanlık kötüdür dolayısıyla Türkler vahşidir kötüdür.  İlginç olan diğer milletten müslümanlar da Türkleri iyi olarak görmezler.  Araplar Türkleri Yecüc Mecüc, vahşi, medenitten uzak olarak görürler Şumâma b. Aşras şöyle der: “Eğer onların memleketlerinde peygamberler ve filozoflar yaşayıp da bunların fikirleri kalplerinden geçse, kulaklarına çarpsa idi sana Basralıların edebiyatını, Yunanlıların felsefesini, Çinlilerin sanatını unuttururlardı”. İslam kaynaklarında oldukça yaygın olarak Türklerin en savaşçı boyu olarak Oğuzlar gösterilir. Hudûdü’l-Âlem’de de onlar mağrur yüzlü, huysuz, kötü niyetli ve hasetçi insanlar olarak tasvir edilirler. İbn Fadlan ise Oğuzları,“Güç şartlar altında yaşayan, herhangi bir dine inanmayan, yollarını kaybetmiş eşekler gibi oradan oraya savrulan bir topluluk olarak tanımlıyor. Daha pek çok yazılan çizilen var da sonuç olarak Türkler korkulan ve istenmeyen bir millet olagelmiştir diğer Müslüman milletlerin gözünde. Peki Batılıların zihninde durum nasıl ? daha vahim!Viyana piskoposu Johann Fabri’ye göre “Dünyada yaş ve cinsiyet ayrımı yapmadan çocuk yaşlı herkesi kesen, hatta ana rahmindeki bebeği bile katleden Türkler kadar acımasız ve kaba bir ırk yoktur”  Türklerin hakkında dinsiz, kaba, zalim, vicdansız, kadınlara kötü davranan, rüşvetçi, kadın düşkünü, çok eşli yaşayan, cahil, gaddar, despot gibi çizilen olumsuz imajlar özellikle kitle iletişim araçlarının gelişmesiyle kuşaktan kuşağa yayılmaktadır.  (Avrupa Basınında Türk İmajı: 2017 Türkiye Anayasa Değişikliği Referandumuöncesi Onlıne İngiliz Basınında Türkler Selver Mertoğlu).

Avrupa Konseyi’ndeki Türk delegelerinden biri 1949’da ilk defa Strasbourg’a gittiği zaman, bir Batı devleti delegesi yanma gelip ciddi ciddi, Türklerin o zamana kadar “kuyruklu”olduklannı sandığını söylemiş. Bunu, bana kendisi anlattı.Kuyruklu olmadıklanna nasıl inandığını doğrusu anlayamadığımıda burada belirteyim.

Yüzyıllar boyunca Türkler, Hıristiyanlığın ve Avrupa’nın korkulu bir düşü olarak almışlardır. Ortaçağ boyunca salgın hastalıklar, seller, depremler, Türkler ve Tatarlar, Tanrının günahkârları cezalandırmak için dünyanın başına musallat ettiği afetler olarak anılmıştır. XVI. yüzyılda Martin Luthre, “Dünyadan, ten zevkinden, Türklerden ve Şeytandan” kurtulmak için dua ediyordu. Tarihte pek az halka böyle anılmak nasip olmuştur. Batı dillerinde “Türk” sözcüğü, her türlü şiddet ve vahşetin simgesi durumuna gelmiştir: “Sevgilim yanımdan geçmeye görsün, İşi-gücü bırakıyorum (Öyle candan seviyorum ki), Ustam Türk gibi bitiyor başımda, Acımadan dövüyor beni.” Ben bile çocukluğumda yaramazlık yaptığım zaman,

“Bir Türk yumurcağı gibi hareket etme!” diye azarlandığımı hatırlarım.

Tarihten gelen tutumlar, Türklerin Avrupa Konseyi, NATO ve öbür Batı örgütleri içinde  bizimle kaynaşmasıyla, kuşkusuz giderek güçlerim yitirmektedir. Yine de bazı kimselerin Türkler üzerine garip fikirler besledikleri görülüyor. Sözde, Türkler, çocuklar yiyen, kavuklu, sayısız kanlan ve cariyeleriyle divanlarda bağdaş kurup oturan, kıvırcık saçlı yamyamlardır.

Türk istilâsından soma Anadolu’da geçen olaylar üzerine çeşitli teoriler vardır. istilâcıların, yöresel halkla aralarında ne derece yaygın bir biçimde evlendikleri söz konusudur. Bir şey, akla açıkça yatkın gelmektedir. Anadolu’nun Türklerden

önceki halkı, kaba-taslak söylemek gerekirse Hurilerden öncekiler, Hititler, Frigyalılar, Lidyalılar, Keltler, Yahudiler, Yunanlılar, Romalılar, Ermeniler, Kürtler, Moğollar ve

Allah bilir daha niceleri, yerlerini asla Türklere bırakmamışlardır. Asya’dan gelen bir avuç Türk, kendilerini hazır olanlar arasına katmış, böylece bir Anadolu karışımı, aşağı yukarı önceden neyse, öylece sürüp gitmiştir. Bütün sorun, kalabalık olan Anadolu halkının Türkleri içerip, arasında eritmesi gerekirken, sayıca az Türklerin, yerli halka damgasını basacak derecede güçlü çıkmalarıdır. Bunun sonucu olarak da, önceden var olan kavimler, Türkçe konuşan Müslüman bir halk durumuna dönüşmüş, o dönemden sonra “Türkiye’de yaşayan Türkler” olarak tanınmışlardır. Bu demektir ki, modern Türkiye’nin halkı, bir önceki paragrafta belirtilen ırkların, yüzyıllar boyunca aralarında karışmasından oluşmuştur. Elbette ki, ırk kuramları aslında hiçbir şey ispatlamaya yaramaz. Türklerin de, İngilizler kadar karışık bir ırk olduğunu ileri sürmek, ilk bakışta hiçbir sonuç getirmeyebilir. Ama, tartıştığımız soruna yine bir ışık tutabilir:Yani, Türklerin Avrupalı olup olmadıkları sorununa. Modern Türk halkını oluşturdukları anlaşılan Hitit, Frigya, Yunan, Roma, Ermeni ve Kelt karışımı, hiç de bir “Asyalı” karışımı değildir. Söz konusu kavimler ayrı ayrı incelenecek olursa, Anadolu kanşırnının “Doğulu” olduğu kadar “Batılı” da sayılabileceğini ortaya çıkar. Türkiye Türkleri kendilerini etnik yönden Avrupalı saymakta pek çok ulustan daha haklı olabilirler. Bu teoriler, Türkiye Türkleriyle, Sovyetler Birliği’nde ve Batı Çin’de yaşayan Türk halkları arasındaki büyük farklardan doğmaktadır. Onlar, Asyalı tipine çok daha yakındırlar. Asya Türklerin çekik gözleri, sivri elmacık kemikleri, sarıya çalan tenleri vardır. Anadolu Türkleri ise etnologlarca beyaz

ırktan olduğu kabul edilmektedir. Bugün Türkiye’de, Moğol tipine pek az rastlanabilir. Bu rastlanan kişi de, ya bir Türkmen göçmeni, ya da Orta Asya göçebesidir. ( Kaynak : David Hotham, Dizgi – Yayımlayan: Yeni Gün Haber Ajansı Basın ve Yayıncılık A.Ş. Baskı: Çağdaş Matbaacılık ve Yayıncılık Ltd. Şti. Ekim 2000)

Türkleri Yecüc Mecüc gibi kuyruklu bir hayvan gören milletlerin bize kattığı en büyük değer : Öngörülemez ve Benzersiz olduğumuzun bilince varma duygusudur.   Bilmiyorlar ki Türk :“Üst sentez bir medeniyettir”  onun içindir ki bu millet hiç sersemlikten kurtulamaz. Türkiye’de her düşünce vardır, her tür müzik vardır, her tür giyim vardır, her tür insan tipi vardır ama galiba tüm bunların birleşimini en tepeye çıkaran ve her şeyi Türk Medeniyetinde eriten “TÜRKÇE”dir.