Oku, İzle ve Düşün

Etiket: aşk

  • Ayşe ARMAN’ın 2009 yılına ait köşe yazısı

    Ayşe Arman’ın köşe yazısı

    Hürriyet Gazetesi

    Tarih : 05.09.2009

    Yazar: Ayşe ARMAN

    Beyaz pantolonlu kız

    O, Dubai’den geliyor.Ben Bodrum’dan.Atatürk Havalimanı’nda buluşup, iki sevgili Atina’ya uçacağız.Hayattan tam üç gün çalacağız.Ve kızımızdan.Üç tam gün, tanıdık kimse olmadan etrafta, biz iki sevgili yalnız olacağız.Adanın sokaklarında el ele dolaşacağız.Birbirimizin gözünün içine bakacağız.Kendimize, birbirimizi yeniden hatırlatacağız.Her güzel evin duvarına yaslanıp öpüşüp, koklaşacağız.(O, “Yapma!” Diyecek, ben aldırmayacağım!)Esas olanın, ikimiz olduğunun bir kere daha farkına varacağız.Biz yoksak, “mutlu aile” yok.Biz, birbirine dolanmış iki sarmaşığız, kendimizi sulayacağız…Tabii bütün bunları yapabilmemiz uçağı kaçırmamamıza bağlı!Aksi gibi onun uçağı, Dubai’den kalkarken rötar yaptı.Yandık!İstanbul’a bir türlü inemiyor.

    (daha…)
  • Yalnızlık

    Yalnızlık

    Yazan: Özcan ATAR

    Üniversite yıllarımda sosyoloji dersinde hocamız “değişim” üzerinde konuşuyordu. Değişimi hemen her yönüyle ele aldı. O, dersi anlatırken aklıma bir anda peygamberler geldi. “Hocam! Toplumları hatta dünyayı değişime sürükleyen aslında peygamberler değil midir ? ” dedim. Bir an durdu hocamız. Belli ki onca batılı adamdan ve onların sözlerini okumaktan peygamberlerin değişimin asıl itenekleri olduğunu düşünmemişti. Çünkü peygamber gibi yitik kelimelerimizle ders işlenmiyor artık. Biraz durdu ve “evet” dedi “toplumları peygamberler değiştirdi”

    Artık hikmeti biz yitirdik. İçtenlik bizden uzak. Potansiyel halindeki gençliğe Batının normlarını dayatmak yerine, Türk’ün ve Doğu’nun içtenliğini akılla birleştiren bilimini aktarabilseydik pekala ilim dağının zirvelerinde özgürlüğü doyasıya içimize çekerdik.

    Modern zamanın insanındaki ruhsal gerilim Sadık Yalsız Uçanlar’ın “Korku ve Ümid ve Aşk” kitabında çok güzel işlenmiş. Hakikaten kent insanının dinlenmesi, uyuması, çokluk içindeki yalnızlığı, zamanı değerlendirişi, koşmaları-koşuşturmaları,metal elektrik gibi insanı boğan,sıkan ucubelerin içinde insanı feraha kavuşturacak olanlar nedir?çözümler vs. her şey bu kitapta anlatılmış.

    İnziva, duyarlılık,şiir,hikmet,aşk,korku,kalp,asla rücu gibi kelimelerin kapılarını açıp onların içine dalıp alemlerinde dolaşmak bizler için ne kadar gerekli.

    Gerçekten  “yalnızlık”ın bereketlendiği ortam “inzivadır”. Doğunun dünyasında yalnızlık insanı intihara götürmez. Yalnızlık insanı “hakikate” götürür. Çünkü inzivada “hikmet” vardır. Yalnızlıkta ise sadece felsefi oyalanmalar vardır. Biri insanı gül bahçesine,diğeri zahmet çölüne götürür.

  • Revolutionary Road- 2009

    Revolutionary Road- 2009

    Yorumlayan: Özcan ATAR

    Film adı:  Revolutionary Road

    Yönetmen : Sam Mendes 

    Tür:  Dram, Romantik

    Süre :   2s 5dk 

     Senarist : Justin Haythe

    Oyuncular: Kate Winslet, Leonardo DiCaprio, Michael Shannon

    Hayallerin Peşinde (Revolutionary Road- 2009 Devrimci Yol anlamında fakat niçin Hayallerin Peşinde olarak çevrilmiştir acaba)  filmi aile dramını konu olarak ele alıyor. Yönetmen  Sam Mendes filmin yönetmeni karısı da filmde April Wheeler rolünü oynayan Kate Winslet.  Filmde  April’in eşi Frank Wheeler rolündeki Leonardo Dicaprio. Tabi filmde  tüm filmlerde olduğu gibi 18+ sahneler mevcut. Yönetmen Sam eşinin bu sahnelerini farklı bir odadan yalnız seyredermiş. Sam “zor” olduğunu söylemiş. Filmin başrolleri Titanic filminden de birbirilerine aşina. Hatta Dicaprio : “ Zaten Titanic’te de sevişmiştik bana göre bu filmdeki sevişmek kolaydı” demiş. Artık bilmem demişlerle dolu haberler doğru mudur. Ancak sanat adı altında uluorta tüm dünyanın önünde yapılan bu iş ayrı bir sıkıntı iken  eşinizin sevişme sahnesini yönetirken seyretmek…suskunum.

    Winslet ile Sam 2010 yılında 10 yıllık evliliklerini sonlandırıyorlar. Amerikan aile yapısını eleştiren film çeken bu insanlar maalesef kendileri de aynı dramı yaşamış oluyorlar. Kendi eşinin önünde bu tip filmlerde rol alan Winslet – ki kendileri bu işleri sadece sanat adına yapıyorlar- eşinin kendisini Rebecca HALL  ile aldattığını söylüyor. İroniye bakın ki kendisi Revolutionary Road filminde eşi Frank’tan intikam almak için komşusu ile beraber oluyor. Bu sanatçıların dünyası beni hiç ilgilendirmez ama dünyaya verdikleri yönün vahameti insanlık için ne büyük tehlikedir.

    Evet  bu magazinsel bilgilerden sonra filme gelirsek. Görüntüler 1950’li yılları bize yaşatıyor. Giyimler eşyalar  harika. April ve Frank kendilerinin evelendikten sonra  herkesten farklı olacaklarına inanırlar. Evlenirler ve zaman ilerlerken dışarıdan pırıltılı bir aile izlenimi verirken içten çözülmeler başlar çift arasında. Frank ve April  tekdüzelikten sıkılmaya başlarlar. Frank aynı işte kazancını yükseltemez April ev hanımı olarak kalır ve küçük kasabada kendilerini hayal ettikleri yerde bulamazlar. Winslet  rolünde çok başarılıdır. Leonardo da hakeza. April bu hayattan kurulmanın başka bir ülkeye taşınmakla olabileceğine inanır fakat  Frank’ı da ikna etmesi gerekmektedir. Frank çok zor olsa da ikna olur ve Frank  farklı bir ülkeye gideceklerini herkese anlatır. April de mutludur. Aile artık mutludur. Aslında sadece Wheeler ailesi değil hemen pek çok aile mutsuzdur fakat herkes sıkıntısını içine atmaktadır. Karşı komşularına ziyaretlerinde Frank ve April , kasabadan ayrılacaklarını söylediklerinde komşuların tepkisi şaşkınlık ve kıskançlık olmuştur. Onlar da bulundukları durumdan mutlu olmadıklarını göstermişlerdir.

    Frank her ne kadar farklı bir ülkeye gitmek konusunda eşinden etkilemişse de gittiği ülkede eşinin çalışıp kendisinin işsiz evde oturacağı fikri düşüncesi onu içten içe kemirmektedir. Bir gün çalıştığı yerde patron ona terfi yapabileceği bir iş fırsatı teklif eder. Kazançları da artacaktır hem de Frank  rutinden kurtulacaktır. Fakat bu durum Frank için olumlu ise de April için daha fazla girdaba kapılmak olacaktır ki April bu helezondan kurtulamaz ve günler ilerledikçe April iyice mutsuzluk içinde depresyona girer. Frank’ın , bir zamanlar kendisini aldattığını itiraf ettiği aklına gelir ve April karşı komşuyla Frank’ı aldatır. İşler iyice sarpa sarmış ve o imrenilen  Wheeler ailesi tam anlamıyla çökmüştür. Frank her şeyden habersiz yeni işinde mutludur. April’in mutsuzluğuna anlam veremez. April komşuyla sadece bir gecelik beraber olur. Bir daha olmaz zaten komşusuna aşık filan da değildir. Sadece hayata eşi Frank’a karşı bir intikamdır. Ancak April komşudan hamile kalır. Bunu Frank’a nasıl izah edecek? İşler nasıl ilerleyecek? Okuyuculara bırakıyorum.

    Doğrusu hayata bu şekilde yaklaşmak son derece korkunç. Kuran ihtar çekiyor insanlara: “Nereye sürükleniyorsunuz!”

  • Osmanlı Divan Şiiri-III

    Osmanlı Divan Şiiri-III

     Yazan : J.W.GİBB 

    Kitap : Osmanlı Şiir Tarihi 

    İnsan, kendisini bulduğu ve hulasası olduğu kainat gibi, varlık ve yokluğa, hayır ve şerre, gerçek ve yalana katılan çift yönlü bir varlıktır. Fakat varlıktan hasıl olan ve yalnızca onunla ebedi bir varlığa ve gerçekliğe sahip olan insanın bu yönü zaruri olarak Allah’tan gelmektedir ve eninde sonunda aşk da onunla bir olacaktır. ihsanda bulunan bu ilahi hassa, bu mutlak varlığın kıvılcımı ihtiyari veya gayrı ihtiyari, kaynağına ulaşmaya çalışmaktadır; fakat mevcudatın varlığı sürdüğü sürece de yokluğun varlığı onu zapt edecektir. Ancak insanın işi bu yokluk unsurunu olabildiğince bertaraf etmeye çalışmak ve tamamıyla yalnız öldükten sonra gerçekleşebilecek olan dünyada iken de bir ölçüde mümkün olabilen fenafillaha ulaşmaya çalışmak olacaktır.Fakat insan yokluğa karşı nasıl galip gelebilir? Tabii ki ‘ene’sine galip gelerek; zira bize son derece gerçek görünen ve elemlerimizin sebebi olan ene hakikatte yücebir hayalden ibarettir. Öyleyse ne için ene’den bahsediyoruz? Gerçekte bir “enemiz”(benlik-nefis)  yoktur; ene de netice itibariyle Allah’a aittir. Elemlerimizin kaynağı olan bir eneye sımsıkı sarılmak bize yokluktan başka bir şey getirmeyecektir.

    Öyleyse enaniyete nasıl hakim olunur? Aşkla. Yokluğun karanlık gölgesinin ortadan kaldırılması ancak aşkla mümkündür. Ve ruhun yeniden ilâhî kaynağına dönmesi, Allah’la nihâî bir vuslata erişmesi ancak aşkla mümkündür. Sufizmin temel dayanağı ve bu edebiyatın ilham kaynağı “aşk”ın ilk dersi insanî aşktan geçer. Sonra ilâhî aşk. Bu sema altında ondan daha mahir bir üstad yoktur. Câmî, tasavvuf ilminin üstadından ilim talep etmeye gelen mürid adayından bahsederken, hocanın, bu gencin hiç aşık olmadığını anlayınca onu kabul etmediğini “İnsanların araşma dön, âşık olmanın ne manaya geldiğini öğrendikten sonra gel” dediğini nakleder. İnsanî aşk, güzel ve yararlı olmakla birlikte, hedef değil, ancak hedefe gitmeye bil’ vasıtadır. O, kulların geçmesi gereken bir köprüdür. Buna aşk-ı hakikinin  zıddı olarak aşk-ı mecazi denk11 Fakat bu köprü ne kadar mubah olsa da, sâlik bu yolda ilerlerken son derece dikkatli olmalıdır, aksi takdirde yolun sonuna ulaşamayabilir. Gözü öbür tarafa bir kez açıldığında artık kalbi ilâhî mesajlara hazırdır. Gözünü nereye çevirse Cemâlullah’tan bir iz görecektir; Allah, gökteki her yıldızdan, yerdeki her çiçekten ona nazar edecek, her güzel yüzde ona gülümseyecek, her tatlı seste ona seslenecektir. Artık çevresinde Allah’tan başka birşey görmeyecektir. Gözlerini kendi içine dönderdiğinde, kendi kalbüıe baktığında orada harf be harf Allah okuyacaktır. Zira, Allah’tan başka hiçbif şey olmadığını bilerek, hissederek fenafillah’a ulaşmıştır ve artık belki de Mansur12 gibi “Ene’1-Hak” diye vecd gelecek, Bayezid-i Bistami13 gibi “Gömleğimin içinde Allah’tan başka bir şey yok” diyebilecektir.

    ——————————————————-

    ( 11. El-Mecazü kantaratü ‘1-hakikati, Mecaz hakikate götüren köprüdür.

     12.  Hüseyn Mansur-ı Hallaç, sufüerin önde gelenlerindendir. Şairler, aşktan bahsettikleri zaman sık sık onun ismiyle birlikte anarlar. “Ene’I-Hak” dediği için Bağdad’da 923 (h.310)’de küfür isnadıyla idam edilmiştir. 

     13.  Bistamlı Bayezıd, Mansur gibi ilk veli mutasavvıflardandır. 776(h.l60)’da doğduğu ve yüz sene kadar yaşadığı söylenmektedir.

  • Manchester By the Sea (Yaşamın Kıyısında)

    Manchester By the Sea (Yaşamın Kıyısında)

    Yorum: Özcan ATAR

    Film  Adı :  Manchester By the Sea (Yaşamın Kıyısında)

    Başlangıç Tarihi: 2017 

    Tür: Dram

    Yönetmen : Kenneth Lonergan

    Senaryo : Kenneth Lonergan

    Oyuncular:  Casey Affleck, Michelle Williams, Kyle Chandler, Lugas Hedges

    Ülke:  ABD

     Konu: Hayat

    Ana fikir: Toplum ve bireyin sorunları

     Lee kapıcılık yapmakta. Her işe koşmakta ama soğukkanlı ve soğuk bir kişilik olarak görünmekte. İlkin psikopat manyak bir adam olarak çıkıyor karşımıza Lee. Belki karakter olarak soğuk biridir ya da gerçek hayatta da çok soğuk biridir ve bu rol ona cuk oturduğundan başarılı bir performans da sergilemiş olabilir. Ancak ben gene de Lee’ye sıcak bakamadım film boyunca. Hayata karşı lakayt kalmak başka hödük bir karakter olmak başka. İki çocuğu yangında ölmüş karısı da yaralı olarak kurtulmuş. Bu durumda bile hüznünü kendi içinde yaşayamamış bir insan tipi ortaya çıkmış. Bu kişilik yapısı için de mutlaka bir tanım vardır psikolojide lakin bilmiyorum. Bu Casey Affleck’in sadece bu filmini seyrettim ama karakterini filmdeki rolü için değiştirmişse bravo yok zaten karakteri böyleyse işte o zaman bu aktörü Sylvester Stallone gibi hiç beğenmediğimi söyleyebilirim. Öyle bir çıkmaz ki Lee suçlu desen suçlu değil suçsuz desen suçsuz değil. Film donuk, Lee soğuk, boşandığı karısı Randi (Michelle Williams) soğuk, yaşadıkları şehir soğuk… Randi eşine karşı soğuk. Belli ki iki çocukla evde bunalmış (tipik Amerikalı kadın konusu) kocası eve gelip eşiyle konuşmak istiyor fakat Randi hastalık bahanesiyle yataktan çıkmıyor, eşine dönüp bakmıyor. Lee eşinden ilgi göremeyince arkadaşlarına yöneliyor ve tabii ki içki! Sonuç içki sarhoşluğu sarhoşluk da sorumsuzluğu sorumsuzluk da yıkıcı bir dram getiriyor. Lee dışarı markete gidiyor yürüyerek gelinceye kadar evinde yangın çıkıyor iki çocuğu yanıp ölüyor karısı Randi yaralı kurtuluyor. Filmde Randi ile yaşadıkları azaplar es geçiliyor sadece Randi Lee’yi terk ediyor. Onu hayatın içinde yapayalnız bırakıyor. Al birini vur ötekine.

    İşte bu sarsıcı durumlarda yabancı filmlerdeki insan davranışları çok sakin,  hayatı olduğu gibi kabul eden ve derin iç sızlamalarını içinde yaşayan boyun eğmiş olgun davranışlar görüyoruz. Yabancı filmlerde gördüğüm mezarlıklar çok temiz ve ölü mezara indirilirken kimse bağırıp çağırmıyor yas tutup yırtınmak yok hem ölüye saygı anlamında gelen herkes bakımlı temiz giyimli açıkçası bu yabancıların ölümlerini ölüyü gömüş şekillerini ve ölüm karşısındaki tutumlarını (sessizce gözyaşı döküyorlar sadece)  kıskanıyorum. Bu filmi seyrettikten sonra bizim yerli diziyi seyrederken mezarlık, ölünün defnedilişi çıktı karşıma. Aman Allah’ım! İki toplumun mezarlık ve ölüm karşısındaki tavrını görünce vurulmuşa döndüm. Önceleri dikkatimi celbetmemişti ölüm ve mezarlık. Bizim ölü gömme sahnesinde bir imam var Arapça sure okuyor. Bağırıyor. Kimse de hiçbir şey anlamıyor. Bizim yerli dizimizde ölü gömülürken ölenin annesi avazı çıktığı kadar bağırıyor yeri göğü inletiyor. Be hey yönetmen! Niçin böyle vaveyla yaptırtıyorsun oyuncuya. Bu millet nasıl bu hale geldi, nerede sükûnet, nerede metanet, sabır vs. Bunların hepsi yabancılarda. Hatta yabancı derken sadece Avrupai olanları değil Uzak Doğu filmlerinde de insanlar ölüm karşısında sessizce boyun eğiyorlar. Aşırılık ne ölüyü gömerken ne de ölü evinde var. İbret verici. Biz RECEP İVEDİK leşmedik! Öyle olmamalıydı. Filmden çok saptığımı biliyorum fakat bu düşünleri film tetikliyor.

    Randi rolündeki Michelle Williams bu filmde arkada kalmış ama bu oyuncu rolünü mükemmel yapıyor. “Bu Dans Senin” filminde de aldatma ihanet gibi rolünü o kadar iyi yapmıştı ki. Rol için bile aldatıyor olması insanı derinden etkiliyor. İstemsizce bu kadını görünce nefret ile üzüntü arasında bir karmaşa yaşıyorum. Bu filmde de aynısı oldu. Özellikle gözlerindeki o pişmanım ama haklıyım da duygusunu verebilmesi pes doğrusu. Keşke Michelle ’ye daha çok rol verilseydi filmde. Bana göre yeğene gereksiz yere fazla zumlanmış film.  Bu tip ağır dram filmi sevenler için oldukça etkileyici bir film.